Joepie mijn blog is er! Onlangs kreeg ik de vraag wat nu de bedoeling is van een blog… Het doel is om niet zozeer een inspiratiebron te zijn (vind ik nogal ambitieus) maar eerder een middel om mijn verhaal kwijt te kunnen. Ik zie het als een combinatie van ‘mijn allerliefste dagboek’ (ik had er vroeger ééntje met de naam Lavendel) en de talloze post-its, schriftjes, krabbels op mijn hand, … die volstaan met talloze ideeën. Het is iets van mijzelf, wat ik graag doe en me dus (hopelijk) gelukkig maakt.

Wat me naadloos bij mijn eerste onderwerp brengt: Geluk! (zonder de serieuze toer op te willen gaan). Want we zijn januari, de maand van de familiefeestjes, nieuwjaarsrecepties waar we elkaar een ‘gelukkig nieuwjaar’ wensen maar wat is ‘geluk’?

In mijn tienerjaren dacht ik dat geluk afhing van anderen. Ik was dan ook een grote fan van de film ‘Amélie Poulin’. Briefjes schrijven aan eenzame zielen, tuinornamenten ‘lenen’ en ermee op reis gaan, … ik zag het al helemaal zitten! Ligt ook een beetje in het aard van het beestje denk ik, ik geef graag.

Moeilijker vind ik de vraag ‘Wat maakt jouw persoonlijk geluk?’ Meestal als ik een moment van ‘gelukskriebeltjes’ heb, bekruipt me tegelijkertijd een vervelend gevoel. Alsof mijn denkbeeldige weegschaal niet meer in balans is. Wanneer het doorweegt naar de ‘gelukkige’ kant, betekent dit dat er mij een portie ongeluk te wachten staat. Slaat nergens op, weet ik…

‘Geluk maak jezelf’, ‘Leef in het nu’, ik gebruik vaak de hashtag ‘enjoythelittlemoments’. Allemaal gemakkelijk gezegd maar niet zo evident om daadwerkelijk te doén. Misschien een goed voornemen voor het nieuwe decennium. Jezelf ‘geluksmomentjes’ gunnen. Voila dan heb ik mijn eerste al achter de rug! Een blog helemaal van mij alleen, maar ook om te delen…